คุณเคยได้ยินเรื่องเล่าเรื่องนึงไหม..
ไม่สิ คุณคงไม่เคย
เพราะฉันเป็นคนแรกที่เล่าเรื่องนี้.....
กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว...นานตั้งแต่ "โลกของเรา" ยังเป็นเพียงทารกอยู่เลย...
มีผู้หญิงคนหนึ่ง...เธอมีหน้าที่ที่สำคัญบางอย่าง..
หน้าที่ของเธอก็คือ การสร้างสายรุ้งและความสุขให้กับทุกสิ่งมีชีวิตบนโลก
อ่อ ไม่ใช่สิ หน้าที่แรกของเธอ คือการสร้างความสุขให้กับสิ่งมีชีวิตบนโลก
ส่วนหน้าที่ที่สองของเธอ คือ สร้างสายรุ้ง...
รู้ไหม...ทำไมเธอถึงสร้างสายรุ้ง....
ฟังที่ฉันเล่าต่อไปนะ
ตอนแรก..โลกของเรามีนก....
"ถ้าฉันบินได้ ฉันคงมีความสุขมากๆเลย"
นกเคยบอกกับเธอ เธอจึงสร้างปีกให้นก
จากนั้นก็มีสุนัขตัวหนึ่ง
"ถ้าฉันเห่าได้นะ ฉันคงมีความสุขมากๆเลย"
แล้วเธอก็สร้างเสียงให้กับสุนัข
"ถ้าฉันสามารถว่ายน้ำได้ ฉันคงมีความสุขมากๆเลย"
แล้วเธอก็สร้างครีบและหางสำหรับว่ายน้ำให้กับปลา...
จากนั้นมาก็มีสิ่งมีชีวิตอีกเป็นพันล้านมาขอร้องเธอ เธอสร้างความสุขให้กับสิ่งมีชีวิตทุกชนิด..
ไม่ว่าจะเป็น ขาเพื่อให้กบกระโดดได้สูง
รูปร่างที่สง่างามของราชสีห์
เสียงร้องเพลงอันไพเราะของเหล่านกการเวก...
จนกระทั่งวันหนึ่ง.."มนุษย์" ก็เดินทางมาเธอ
"ช่วยสร้าง ความสุข ให้กับฉันหน่อยสิ"
หญิงสาวยิ้มให้และตอบตกลง....
และแล้ว เธอก็สร้างสายรุ้ง...ที่วาดผ่านในยามหลังฝนตกขึ้นมา
"สวยจังเลย" มนุษย์ว่า
แล้วมนุษย์ผู้นั้นก็ยิ้มอย่างมีความสุข..
ตลอดไป....
จนกระทั่ง....
โลกนี้เริ่มเปลี่ยนไป...
ใครก็ไม่รู้ มาสร้างสีสันในยามค่ำคืน ดวงไฟสดสวยหลากสีสันที่สุกสว่างวับแวม
"โอ้โห ดวงไฟนี้สวยงามยิ่งกว่าสายรุ้งเสียอีก มันสามารถทอแสงอย่างชัดเจนในความมืด ไม่เหมือนกับสายรุ้งที่จางหายไปเมื่อความมืดเข้ามา"
มนุษย์ว่า.....
"นี่เธอโกหกฉันงั้นเหรอ เธอไม่ได้สร้างความสุขให้ฉันเลย"
แล้วมนุษย์ ก็จากไป....
แต่เธอ ยังคงวาดสายรุ้งต่อไป...และต่อไป....
"พวกมนุษย์เป็นอะไรไปนะ"
พวกปลา มีความสุขเพราะอยากว่ายน้ำ
พวกนก มีความสุขที่ได้บิน...
มนุษย์มีความสุขที่ได้ฝัน...ความฝันอันสวยงาม...
และรอยยิ้มหลังจากผ่านคืนวันอันโหดร้าย...
นี่ไม่ใช่ความสุขที่มนุษย์ต้องการหรอกเหรอ...
ฉันทำอะไรผิดพลาดไป....
พวกเธอถึง ไม่ชอบ "สายรุ้ง" ของฉัน
เส้นด้าย สีรุ้ง
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น